گروه فرهنگی «سراج24»: گاهی آدمی حیران می ماند از اتفاقاتی که این روزها در پیرامونش سر باز می کند و خواهی نخواهی حتی به ضرورت حرفه ات هم که شده همین که سر بر می گردانی و نگاهی بر اوضاع رخ داده می افکنی، تنها افسوس را پیش رویت می بینی و متاسفانه اوضاع امروز فرهنگ و هنر این دیار و عرصه های مختلف بروز تصویر چنین است. و این شرایط هنگامی رنگ تعجبی پُر رنگ به خود می گیرد که این سرزمین را مهد فرهنگ و این انقلاب را زمینه ای برای بروز ارزش های ناب اسلامی بدانی که به درستی نیز چنین است و نظام و مردمانی ریشه در زمین معرفت و دین دارد که اسلام ناب ترین معرفت را در آئینی اخلاقی شامل می شود.
جدا از شرایط اکران فیلم هایی سخیف که نه تنها بی بهره از ارزش های اخلاقی بوده بلکه بی ثمر از هرگونه بهره هنری برای مخاطب می باشند، این روزها قاب تلویزیون هم بدجور برای مردم غریبگی می کند. و جدا از وجود برنامه های بی ثمر و مجری های بی دانش شاهد نمایش شبانه سریال هایی مغایر با ماهیت اخلاقی و سبک زندگی اسلامی-ایرانی هستیم که نمونه ای بارز از آن مجموعه تلویزیونی «ماه و پلنگ» است که هر شب از شبکه سوم سیما پخش می شود. سریالی که به شکل حیرت آوری به دنبال ترویج خیانت روی قاب عمومی تلویزیون است و مشخص نیست که مدیران رسانه ملی و دست اندرکاران کار چرا در برابر این فضای ناشایست سکوت کرده و اصلا مجوز نمایش این مجموعه سراسر توهین آمیز به مخاطب اصیل ایرانی را داده اند!
متاسفانه عدم کارکرد درست رسانه ها و به خصوص رسانه هایی که از آن ها انتظار برخوردی قاطع می رود، باعث جولان انواع رسوایی ها در عرصه های مختلف فرهنگی و هنری شده و از وضعیت اکران فیلم های مبتذل و نادیدگی فیلم های ارزشی و نیز نمایش فیلم های سیاست زده و ناهنجار در جشنواره مستند «سینما حقیقت» تا فضای نامناسب تئاتر و حتی سریال های غیراخلاقی در تلویزیون هیچ گونه نقد و نظر و یادداشت و گفت و گو و موضعی از سوی رسانه ها صورت نمی گیرد و همه انگار دارند یکسری اخبار مُرده را تکرار می کنند! در حالی که تنها مشاهده چند قسمت از سریال «ماه و پلنگ» می تواند هر مخاطب غیرتمندی را به واکنش وادار نماید. سریالی که در آن کاراکتر زنش تماس گرفته و از دوستش، همسرش را برای چند ساعت طلب می کند! سریالی که مرد و زنی غریبه که سال ها پیش با هم دوست بودند حالا با وجود این که مرد صاحب همسری دیگر شده است، با هم قرار عاشقانه به یاد خاطرات دیروز می گذارند!
چقدر «فریدون»، کتایون» و از این دست شخصیت های سریال برای مخاطب اصیل و معتقد ایرانی غریبه هستند و انگار آگاه نیستیم که تلویزیون همچون سینما نیست که مخاطب طی انتخابی مشخص تر به سراغ اثر برود و نمی دانیم که نزدیکی به قاب تلویزیون تنها با فشار دادن به دکمه کنترل تلویزیون طی آنی صورت می گیرد و با توجه به این که رسانه تلویزیون قابی بسیار نزدیک به مخاطبان ایرانی در نقاط مختلف کشور و در شهرها و روستاهای مختلف دارد، کدام مسئول تبعات انتشار تفکراتی این گونه بیگانه نزد بیننده ایرانی را تقبل خواهد کرد؟ آیا می دانیم که بروز روابط ناشایست و انتشار تفکر تجمل گرایی در این مجموعه تلویزیونی چه تبعاتی در جامعه خواهد داشت؟
مجموعه تلویزیونی «ماه و پلنگ» که با نویسندگی سعید مطلبی تهیه کنندگی آرمان زرین کوب و کارگردانی احمد امینی ساخته شده است، به ظاهر ادعای بیان معضلات اجتماعی را دارد. اما باید پرسید که نمایش عریان مساله خیانت از طریق آنتن رسانه ای که عمومی است و باید ملی باشد، می تواند درمان گر کدامین درد باشد و آیا خود دردی بر ارتباطات اجتماعی جامعه ما نخواهد افزود؟! چنان که مخاطب گاه با تماشای برخی موقعیت ها و دیالوگ های این سریال با خود گمان می کند که به رسانه ای اشتباهی آمده است و در واقع مضمون و نوع روایت در سریال «ماه و پلنگ» هیچ تفاوتی با سریال های سخیف ترکی که از طریق شبکه های ماهواره ای پخش می شود، ندارد و تنها در آن خانم ها حجابی بر سر به علت ضرورت کرده اند! آیا این همان دانشگاهی است که ما از رسانه ملی سراغ داریم؟!
نکته جالب این که سازنده این سریال نسبت به ممیزی های رخ داده علیه این سریال حتی اذعان به این داشته که دیگر پروژه تولید را ادامه نخواهد داد و باید دید نسخه کامل در ذهن سازنده چه بوده که تازه طی ممیزی این گونه شده که هر شب می بینیم! به نظر می رسد عدم موضع گیری رسانه ها که می تواند ناشی از ناآگاهی منتقدان و یا واهمه از نقادی علیه تلویزیون باشد، باعث شده که این رسانه جایی باشد، برای عرض اندام برخی تولیدات که نسبتی با جامعه ایرانی ندارند. اما باید دانست که رسانه ملی مانند همه رسانه های دیگر باید از فیلتر نقادی گذر کند تا سره از ناسره مشخص شود و ارزش و اعتبار و ماهیت نیروهای دلسوز و متعهدی که در رسانه ملی فعالیت می کنند، برجسته شود.
